நாற்பதின் நடுவே

நடுப்பகல் தாண்டி நகர்கிறது
நாளை என்பது நேற்று ஆகிறது
தடுமாற்றம் தன்மாற்றமாகிறது
தவிக்கிறதே நாளைகள் வேண்டி

அதோ தெரிகிறது அஸறு வேளை
ஆதவன் ஓடுது அஸ்தமனம் தேடி
இதோயிவன் இளமையை இழந்து
இனித்தான் வாழ்வேவென்றெண்ணி

பகல் விளக்கானது போன காலம்
நகல் வாழ்வே நிஜமெனக்கருதி
அசல் வாழ்வின் விளைகாலமென
உணருமுன்னே தள்ளியதே பருவம்

சுடலைஞானம் தலைக்கு ஏறுகையில்
சுழன்ற வலிமை சுருண்டு வீழுதலில்
மதமையில் திழைத்தே மரித்திட்ட காலங்கள்
மீழாதேவொரு போதும் இனியிந்த பொய்கையில்